Terwijl de winter in Nederland nog haar nasleep heeft, probeer ik, ook voor jullie, te genieten van het prachtige weer in Latijns-Amerika. Ik zit aan de ontbijt tafel in Buenos Aires waar ik gisteren ben aangekomen, maar sinds mijn laatste verhaal is er uiteraard weer een hoop gebeurd...

Vanuit Sao Paulo heb ik mijn weg vervolgd naar Foz de Iguazu, een klein stadje vlakbij de wereldberoembde Iguazu falls gelegen. Foz ligt op een drie landen punt met Paraguay en Argentinie, die ook beide een kleine gemeenschap net over de grens hebben gebouwd. Omdat de Iguazu falls in Brazilië én Argentinië gelegen is, zou ik dus beide kanten moeten bezoeken om een goede indruk te krijgen. Ik had een leuk hostel gevonden waar ik mijn tent ook kon opzetten, dus was het meeslepen ervan naar een ander continent niet geheel nutteloos geweest. Zondag 10 maart ben ik met twee meiden naar de braziliaanse kant geweest. Een bus zette ons voor de ingang af waar we direct een kaartje kochten en het traject konden bewandelen. HEt is een prachtige omgeving, en de waterval is prachtig, maar voor mij bij lange na niet zo indrukwekkend als de Victoria watervallen in Zambia. Met zijn drieën maken we rijst met kip en slaan een fles wodka achterover.. zoveel alcohol was wel héél lang geleden..
Maandag ben ik met een van de twee meiden, de nederlandse Emily, naar de argentijnse kant geweest. Hiervoor moesten we twee bussen pakken en de grens oversteken. Een uitgaansstempel van Brazilie was niet nodig, omdat we dezelfde dag het land weer zouden binnenkomen. De Argentijnse kant was vele malen indrukwekkender, voor mij tenminste, iedereen vindt er weer wat anders van, dus om zelf een goede indruk te krijgen zul je beide kanten moeten bezoeken. De Braziliaanse kant zie je vanaf de onderkant, de Argentijnse vanaf de bovenkant, en dat doet je afvragen waar de F*** al dat water vandaan komt?! Het is bi-zar, als je het ooit met eigen ogen zult zien, weet je wat ik bedoel.
Woensdag ben ik de grens met Paraguay overgegaan, waar net over de grens 'Ciudad del Este' ligt, de electronica hoofdstad van Zuid-Amerika. Niet zozeer om alle bekende merken, maar voor de goedkope prijzen van de onbekende merken. Voor minder dan 70 euro kan je hier een tablet aanschaffen! Van een onbekend merk welliswaar... Tóch maar niks meegenomen, en de bus ingedoken naar de hoofdstad; Asución, dat op een kleine 6 uur reiden ligt van hier.
Voordat ik het wist waren we er al, die lange busritten ben ik al zo gewoon geworden dat 5 of 6 uur helemaal niks meer voorsteld voor me. Ik stap uit en vraag de buschauffeur in mijn inmiddels ZEER gebrekkige spaans waar Plaza de Uruguaya is, waar mijn hostel vlakbij staat. Helaas begrijpen we niks van elkaar, maar de man die wat koffers in zijn auto aan het laden is weet het wel te vinden, hij gebaart dat ik maar in moet stappen, dan brengt hij me wel even! Dus zo zat ik achterin een pick-up truck, man en vrouw voorin, en opa dronken op de achterbank naast me. Niet veel later was ik waarachtig op het goede plein en bedank ik de lieve mensen hartelijk. Met behulp van een oude dame vond ik ook het hostel heel rap waar ik een privekamer met vier bedden had voor 10 euro. Woensdag stond ik vroeg op en liep wat rondjes. Het hostel was een gezellige en rustige plek midden in het centrum van de hoofdstad. Ik ben er vier dagen gebleven, niet zozeer omdat er wat te doen was, maar alle mensen waren zo aardig! Bovendien heb ik weer even rustig aan kunnen doen wat ook even lekker was. Zaterdag ochtend werd er om 11 uur \'s ochtends op mijn deur geklopt, ik was moeilijk wakker te krijgen dus die moet al even hebben staan kloppen! Het was de huishoudster die mij vroeg of mijn bus niet ging over een uur.. Voordat ik het wist waren mijn spullen gepakt, was ik aangekleed en rende ik naar het plein voor een taxi naar het busstation. De avond ervoor dacht ik wel wat later naar bed te kunnen zodat ik in de bus zou kunnen slapen, maar daar dacht mijn biologische klok anders over blijkbaar, ode aan de huishoudster!

Zondag in de vroege ochtend kwamen we aan in de op een na grootste stad van Argentinië; Rosario. Ik vond een superhostel met vriendelijk mensen die mij uitlegden wat er allemaal te zien was in Rosario, en dat was eigenlijk niet zo heel veel. Tóch is het een bruisende stad van welwillende studenten die de stad haar culturele status geven. Het was St. Patricksday, dus moest er whiskey gedronken worden in de Irish pub, samen met een italiaan die in engeland is opgegroeid heb ik een hele gezellige avond gehad!
Verder heb ik ook in Rosario niet veel gedaan. De stad ligt aan een grote rivier waar een recreactiegebied parralel aan loopt. Hier komen alle mensen samen, het is het scheveningen van den haag en dat is goed te merken. Het is fantastisch om iedereen bezig te zien, fijn om zo rond te lopen zonder teveel op je spullen te hoeven letten, want Rosario is wel veilig! Behalve met een voetbalwedstrijd...

Maandag heb ik de bus naar een winkelcentrum genomen, om een film te gaan kijken die hopelijk engelssprekend was. De bus werd geterorriseerd door een stel jong volwassenen die duidelijk opweg waren naar het voetbalstadion en zichzelf alvast lekker aan het inzingen waren, wát een herrie... Eenmaal uitgestapt kwam ik erachter dat het stadion op steenworp afstand van het winkelcentrum was, dus maar hopen dat mijn film eerder is afgelopen dan de wedstrijd. Enkele uren later liep ik het complex uit, richting busstation. Er was verder niemand en ik zocht alvast naar de bus die ik moest hebben. De wedstrijd was ook afgelopen, en er kwamen duizenden mensen het stadion uit waarvan de meeste gelukkig in hun auto stapte en zich een weg probeerde te vechten door de giga file die zich in no-time gevormd had. Helaas kwamen er ook grote groepen mensen mijn kant op die de straten drukbezet hielden. Voordat ik het wist stonden er zo\'n 25 tieners om me heen. Ze begonnen tegen me te praten en omdat ik geen woord terug wist te zeggen gebaarde ik ze dat ik geen spaans kon spreken. Één van de jongens begon wat meer tegen me aan te praten en vroeg waar ik vandaan kwam en dergelijke, waarop ik hem normaal antwoord gaf. Terwijl ik met hem aan het praten was schuifelden er van links en rechts wat tieners dichter mijn kant op. Ik begon me bijzonder ongemakkelijk te voelen en mijn instict zei; WEG! Maar ik was ervan overtuigd dat ze alleen maar nieuwschierig waren en bleef zitten waar ik zat. Ze begonnen allemaal spaans tegen elkaar te praten nu ze wisten dat ik het niet kon verstaan wat me nog meer deed twijfelen. 'ok' dacht ik, camera rechts aan mijn riem, paspoort en pasjes in mijn rechterzak samen met mijn telefoon, en al mijn geld in mijn linker. Net toen ik de andere kant op keek gebeurden het. Ze begonnen allemaal te duwen en te trekken aan elkaar, en van alle kanten voelde ik handen in mijn zakken gaan. Ik mepte er een paar van me af en rende bij de groep vandaan terwijl ik nog een mep op mijn oor kreeg van de jongen die tegen me aan dad staan praten. Ik keek boos om en zag de gewelddadige blik in zijn ogen. Tegen hem kan ik nog wel op, maar tegen 25? Ik draaide me om en heb het hele stuk naar het hostel gelopen, alle supporters ontwijkend. Dat was ook weer een ervaring! Gelukkig had ik alles nog..

Woensdag heb ik een busticket geboekt naar Buenos Aires voor 04:00 in de ochtend, veel andere keuzes waren er niet, en dan zou ik tenmintse \'s ochtends aan komen in plaats van \'s avondslaat. Gisterochtend vroeg dus het lime hostel in buenos aires gevonden wat er gezellig uitziet allemaal! Ik heb wat rondgelopen om de stad te leren kennen, en ga dat vandaag ook nog doen, want het is een monsterstad! Ik stuur wat warmte jullie kant op en hoop dat het nog vóór de zomer aan komt!
Het is nog steeds vier uurvroeger dan bij jullie, dus alvast een hele fijne avond allemaal! Ik heb net mijn ontbijt op ;-)
groetjes!

mike.