Het is leuk om te zien, dat hoe verder je naar het westen van dit prachtige continent reist, hoe anders de mensen worden! Op dit moment ben ik in Uyuni, Bolivia wat vlakbij de wereldberoemde zoutvlakte ligt. De wilde tango muziek heeft plaats gemaakt voor de panfluit, de bolhoedjes cultuur is overal te herkennen, en de mensen leven nog net zo als 100 jaar geleden.

Buenos Aires was helemaal geweldig! Ik verbleef in het gezellige lime-hostel waar ik twee Nederlandse meiden, en twee Australische jongens leerden kennen. Drie dagen heb ik moeten wachten op mijn custome-made bruin leren jasje! Maar dat was het waard! Diezelfde dag nog een ticket voor de ferry gekocht die mij twee dagen later naar Colonia zou brengen in Uruguay. Samen met Angus en Keath (de twee Australiërs) ben ik de laatste avond met drie deense meiden erbij nog een goddelijke steak gaan eten in een van de vele restaurants die de stad te bieden heeft. De volgende ochtend moest ik om 09:00 op dus besloot ik maar om 03:00 richting hostel te gaan. Ik had gehoopt de metro te pakken, maar die reed al lang niet meer, en ik had niet genoeg kleingeld voor de bus.. Anderhalf uur en twee moeie voeten later lag ik dan eindelijk in bed, en voordat ik het wist ging de wekker alweer!

De boottrip naar Colonia duurde maar een uurtje, veel kreeg ik er niet van mee want de slaap overmeesterde me meerdere malen... Colonia is een prachtige stad, waarvan het centrum op de UNESCO wereld-erfgoed lijst staat. Het is fantastisch om er rond te lopen, maar na één dag heb je het dan ook wel weer gezien. De bus naar Montevideo duurde maar drie uurtjes die snel weer om waren gezien mijn inmiddels ruime ervaring. Een hostel zoeken was wat lastiger omdat de meeste vol zaten, maar uiteindelijk kwam ik toch ergens waar ze nog meer dan voldoende plek over hadden. Buiten het feit dat het er allemaal wel leuk uitziet en het aan een flinke plas water ligt, is er werkelijk helemaal niks te doen in deze stad... Omdat ik geen idee had waar ik vervolgens naartoe ging ben ik er toch nog vijf dagen blijven hangen die ik vulde met koffie drinken, rondlopen en internetten.. Uiteindelijk besloot ik naar Chile te gaan, maar omdat er geen directe tickets waren zou ik eerst naar Mendoza moeten om vanaf daar naar Santiago te kunnen. De enige bus naar Mendoza ging op vrijdag, waar ik niet op ging wachten (het was maandag die dag), dus kocht ik een ticket naar Rosario. Ik was er welliswaar al geweest, maar dan was ik wat sneller in Mendoza. Dus ik de volgende dag de bus in naar Rosario waar ik \'s ochtends vroeg aankwam. De eerste bus naar Mendoza zou pas om half acht \'s avonds gaan, wat betekende dat ik een hele dag moest vullen met.. niks. Ik had vrijwel alles al gezien in Rosario, dus wederom dronk ik liters koffie en keek wat films op mijn laptop. Een HELE lange dag later stapte ik dan eindelijk op de bus naar Mendoza waar ik die donderdag ochtend aankwam.

Mendoza is de Argentijnse hoofdstad van de wijn, dus worden er overal toers aangeboden en zie je in elke straat wel een wijnhandel. De stad heeft zijn charmes en is ongetwijfeld prettig om in te leven, maar ik had het al snel gezien. Na een stadswandeling op dag een, en een lange parkwandeling op dag twee boekte ik op dag drie mijn bus ticket naar Santiago. Nog nooit heb ik zo\'n strenge grens controle meegemaakt, compleet met x-ray en drugshond werd iedereen twee uur laten goedgekeurd om verder te gaan. Eenmaal in Santiago was het weer zoeken naar een hostel. De eerste drie die ik had uitgekozen in de lonely planet bestonden niet meer, wat mij naar de vierde leidde waar ik 20 euro per nacht moest betalen zonder ontbijt of wi-fi. Het was al donker dus voorruit dan maar, morgen kijk ik wel naar wat anders!
De volgende ochtend mijn spullen gepakt en ben ik koffie gaan drinken in een café met internet waar ik een ander hostel op kon zoeken. Ik kwam uit bij hostel Castello, voor bijna de helft van de prijs mét wi-fi en ontbijt! Achteraf bleek dat de prijzen overal zo hoog waren in het weekend omdat er een festival aan de gang was, maar goed. Ik zat prima en ben nog vier nachten en dagen gebleven waarin ik deze gezellige stad heb leren kennen! Waar Rio de Janeiro een enorm Jezus beeld heeft, staat er in Santiago een gigantisch Maria beeld, dus die berg heb ik ook maar beklommen. Het gaf mij een prachtig uitzicht over de stad en haar omliggende bergen, en voldaan kwam ik vier uur later weer beneden. Dat zijn de dingen die ik graag doe op mijn reis, dat zijn dingen die ik thuis in Nederland niet kan doen! In iedere stad bieden ze je wel de mogelijkheid om te gaan raften, bungeejupen, skydiven of wat dan ook. Dat zijn allemaal activiteiten die Nederland ook bied en dus niet interessant genoeg zijn op zo\'n reis omdat ik toch al snel op mijn geld moet letten! In die zin was Afrika met al haar wilde dieren voor mij dus net wat interessanter dan Zuid-Amerika. Aan de andere kant ben ik nog niet weg, en staat er nog een hoop op het programma!

In Santiago was er geen direct ticket naar Bolivia te boeken, waardoor ik eerst naar Iquique gestuurd werd. Iquique (spreek: iekiekee) is een nog vrij grote stad. Gelegen tussen de oceaan en de bergen heeft het een mooie ligging met kleurrijke huisjes. Helaas zijn de straten smerig en staat de helft van de woningen in restauratie modus waardoor het er minder mooi uitziet als dat het had kunnen doen. Lang ben ik niet gebleven want Bolivia wacht op mij! Twee dagen geleden heb ik dan toch echt de tot nu toe slechtste busrit ooit gehad. Eenmaal de grens over met Bolivia maakte de verharde weg plaats voor de zandwegen, waardoor er door alle kieren en gaten in de gammele bus stof kwam waaien. Eenmaal in Oruro kon ik eindelijk die stoffige bus uit en weer frisse lucht in ademen! Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Door het enorme hoogte verschil met Iquique was het wat moeilijker ademhalen dan gewoonlijk, maar niks dat mij tegenhoud! Bepakt de stad in op hosteljacht! Ik vond redelijk snel een redelijk hostel voor een redelijke prijs, maar ik had alleen nog geen Bolivianos (het geld van Bolivia). Dus nadat ik mijn tassen in mijn kamer had gegooid dook ik de stad in op zoek naar een ATM. Na vijf ATM\'s had ik nog geen geld en zag ik ook niet zo snel een andere. Alle wisselkantoren waren al dicht waardoor ik ook mijn Amerikaanse dollars niet kon wisselen. Lekker is dat! Geen geld om te slapen, en geen geld om te eten! Aangezien ik 12 uur daarvoor voor het laatst had gegeten had ik dus al best honger... Terug in het hostel legde ik de situatie uit aan de receptioniste die het allemaal geen probleem vond, morgen mocht ik ook betalen. Als ik vervolgens aan haar vraag of ik hier niet dollars kan wisselen voor bolivianos zodat ik in ieder geval wat te eten kan kopen duwt ze voordat ik er erg in heb 50 bolivianos in mijn handen, en zegt dat ze het morgen wel weer terug ziet. Wat een aardig mens! Op straat koop ik iets in een kraampje wat bestaat uit worst, biefstuk en friet, maakte me niet uit wat het was, het smaakte heerlijk! Goed gevuld ging ik mijn bed in en viel ik lekker in slaap. Lang duurde het niet, want niet veel later werd ik wakker met knallende koppijn.. Waarschijnlijk het hoogte verschil, of mijn lenzen die ik al anderhalve maand in heb... Ibuprofen erin, lenzen eruit en een klein uur later lag ik weer verder te snurken!

Oruro is geen mooie stad, dus toen het me de volgende ochtende wél lukte bij een bank om geld te pinnen kocht ik gelijk een treinkaartje naar Uyuni voor nog diezelfde dag. Terug in het hostel betaalde ik mijn schulden en pakte mijn biezen en liep weer terug naar het treinstation waar ik achterkwam dat mijn horloge een uur te ver stond. In Bolivia is het alweer zes uur tijdsverschil met Nederland! Ik moest dus helaas wat langer wachten op de trein, maar dat gaf me de kans om mijn dagboek weer even bij te werken. De treinreis was vele malen prettiger dan de busreis ervoor en ik kwam \'s avonds rond 23:00 aan in Uyuni. Een dorp van maar 20,000 mensen, maar bijzonder toeristisch aangezien het vlakbij de beroemde zoutvlakte van Bolivia ligt. Vandaag ga ik eens kijken welke van de vele tour-aanbieders ik het best kan nemen om een ervaring te krijgen die ik nooit meer zal vergeten.

Geniet van het warme weer allemaal, want ik las dat de tweede helft van april weer minder wordt in Nederland... haha! groetjes!

Mike.